Susana Baca to peruwiańska śpiewaczka, której życie od zawsze wypełniała muzyka. To dzięki niej artystce łatwiej było znieść trudne momenty w życiu, a także zmagać się z dyskryminacją. Od tamtego czasu wiele się zmieniło. Została pierwszą czarnoskórą osobą na stanowisku ministra kultury, a teraz spełnia się muzycznie, jeździ po całym świecie i daje ludziom radość płynącą z jej muzyki
Dzieciństwo artystki nie należało do najłatwiejszych. Dorastała ona na przedmieściach Limy w burzliwych czasach konfliktów na tle rasowym. Niejednokrotnie musiała się również zmagać z dyskryminacją. Czarnoskórzy Peruwianie byli i niejednokrotnie nadal są bowiem oddzielani od innych osób żyjących w swoim państwie. Susana Baca urodziła się w 1944 r. i choć zaznacza, że jej rodzina należała raczej do biednych to wcale nie ma złych wspomnień z tego okresu. Dni wypełniała im muzyka, śpiew i taniec. Te czynniki spajały ich wszystkich i dawały nadzieję na lepsze jutro. Do jej wioski – Chorillos, położonej na wybrzeżu i dziś będącej już częścią wielkiej stolicy, przyjeżdżali na wakacje uprzywilejowani mieszkańcy Limy. Zamieszkiwali tam przede wszystkim czarnoskórzy utrzymujący się z rybołówstwa.
Susana Baca razem ze swoim mężem Ricardo Pereyrą pochodzącym z Boliwii założyła Instituto Negro Continuo, który ma na celu promocję i rozszerzanie wiedzy na temat afro-peruwiańskich aspektów kultury. Co więcej, sama Baca jest też kolekcjonerką tradycyjnych instrumentów ze swojego regionu. Wspomniana działalność małżeństwa sprawiła, że artystka zwróciła uwagę prezydenta Ollanta Humala. To on zlecił jej objęcie teki ministra kultury. Tym sposobem Baca została pierwszą w Peru czarnoskórą osobą na tak wysokim stanowisku politycznym.
To było ważne nie tylko w kwestii dyskryminacji, ale i całej kultury Peru. Susana Baca dbała bowiem o opiekę nad spuścizną architektoniczną, dziedzictwem kulturowym i prawami rdzennych Indian w swoim kraju.
W swojej muzyce nie ogranicza się ona żadnymi ramami państwowymi czy kulturowymi. Ciagle szuka nowych inspiracji i środków wyrazu. Nie boi się eksperymentów, w 2002 r. na płycie Espíritu Vivo zamieściła własną interpretację Anchor song z repertuaru Björk. Łączy też w sobie jazz i blues, a ballady tej artystki można porównać do twórczości Cesarii Evory – legendarnej diwy z Wysp Zielonego Przylądka, czy kubańskiego Buena Vista Social Club. Susana Baca ujawniła się muzycznie dzięki innemu artyście i jego płycie. W 1995 r. David Byrne zaprosił ją do udziału w realizacji płyty „The Sound of Black Peru”.
Artystka wystąpi również w Polsce, w sobotę 24 września zagości na scenie Festiwalu Skrzyżowanie Kultur / GŁOSY.
Źródło: Go Culture