Site icon Sukces jest kobietą!

Okiem Oskara: Kotek

Fot. Katarzyna Widmańska

-Oskar, czy ty kiedyś widziałeś mojego męża? Nie no, skąd byś mógł go widzieć? Nikt go nie widział, tylko współpracownicy w biurze. Dzieci to nawet nie pytały, kiedy wróci. I wszystko zmieniła jedna mała myszka

– Czekaj, czekaj, taka zwykła polna myszka? – nakładając Magdzie ciemny kasztan nie mogłem się skupić równocześnie na jej opowieści. Była wysportowaną babką koło czterdziestki, która zawsze imponowała mi logistyką życia: dwójka dzieci, własna firma i życie w ciągłym biegu.

– Nooo. Pewnego razu Krzysiek wstał rano, by popracować na Skype z handlowcem z Chin. Wiesz, tam jest różnica czasu, więc musiał wstać o jakiejś tam chorej porze. Wszedł do kuchni i zobaczył, że do resztek z kolacji dołączyła się mysz. Na jego widok dyskretnie schowała się między szafkami. Krzysiek zarządził w domu stan wyjątkowy. Obstawił kuchnię łapkami na myszy i czekał. Muszę dodać, że małżonek mój, podobnie jak jego szacowna mamusia, nie tolerują żadnych zwierząt w pobliżu kilometra, gdyż postrzegają je jako siedlisko śmiertelnych wirusów i bakterii.

– I co złapała się?

– Chyba złapał.

– A skąd wiesz, że to był on, a nie ona? Poznajesz płeć myszy?

– Nie mysz, tylko Krzysiek. Zostawił w kuchni komórkę, która zadzwoniła w południe. Tyle tylko, że chińskiego czasu. Więc półprzytomny pobiegł do kuchni i …

– I rozumiem, że słowem, które padło, nie była afirmacja „uwielbiam ten świat”?

– Żebyś ty widział, jak rzucał „kurwami”. Łapka złapała jego duży palec tak, że paznokieć był koloru brunatnego. W końcu wykrzyknął: „KOTA. Załatw kota. Kot załatwi mysz. A my mu potem jakiś dom znajdziemy. Zresztą sam przyniosę tego kota. Koleżance z pracy kotka się okociła z dwa miesiące temu”.

– Ty, ale taki kotek to nie złapie myszy – rzuciłem niepewnie.

– Czekaj. Więc Krzysiek przyniósł tego kota do domu w dniu, w którym wyjeżdzałam z chłopakami w góry. Bałam się trochę, że zapomni go nakarmić. Wracam po tygodniu. Małżonek w domu o dziesiątej rano. Nigdy go ściany o tej porze nie widziały. Chłopaki zresztą też. Wchodzę i widzę, że coś się w nim zmieniło.

– Może sobie babę znalazł?

– Też o tym pomyślałam. Sprawdziłam smsy i mejle, ale nic podejrzanego nie zauważyłam. Kota oddałeś? – pytam

– Jeszcze nie – odparł – ta mysz to twarda sztuka.

Zmęczona, wpakowałam chłopaków do łóżka i sama też padłam. Obudziłam się w nocy. Słyszę, że Krzysiek z kimś gada. „Mam – myślę – pewnie gada z tą swoją lafiryndą”. Nadsłuchuje:

– Kiteczku, dobrze ci? Mru mru wiesz, że uwielbiam twoje futerko.

Wpadam do salonu a tu na dywanie siedzi mój rozanielony mąż z kotem na klacie, a obok pokrojona w cienkie paseczki szynka parmeńska.

– Oj nie, tłuszczyk dla koteczka to nie, może koteczkowi zaszkodzić.

– Krzysiek – wrzasnęłam. – Porąbało cię? Już sama nie wiedziałam, czy cieszyć się, czy martwić z odkrycia, że domniemana kochanka jest zwykłym dachowcem. Podeszłam i wzięłam kota na ręce.

– Chyba ciebie porąbało – odpalił. Chcesz, żeby Kicia miała lęk separacyjny?

– Czyli Magda mam Cię zrobić na kicię? – chciałem być dowcipny.

– Porąbało cię? To wcale nie było śmieszne.

źródło: oskarbachon.pl

Exit mobile version